Zo krijg je een tip over een of andere stichting die wensen vervult van ernstig zieke mensen, in ambulance….of zoiets…kijk maar eens op google.
En zo heb je Kees aan de lijn, lees dezelfde ochtend al, er komen nu twee heren uit Rotterdam, naar Oss om mevrouw naar het openluchttheater te begeleiden.
Het zit zo, al bijna 45 jaar is Bets, mama, actief lid van spelersgroep Hoessenbosch en met hart en ziel verknocht aan het openluchttheater. Afgelopen zomer speelde zij daar nog vol overgave haar rol in de voorstelling Ceasar en Cleopatra, nadat zij haar collega’s had moeten vertellen dat er longkanker was geconstateerd. Zelfs na twee chemo behandelingen speelde zij met hetzelfde vuur de reprise, maar ja, dat was Bets. Helaas sloeg het noodlot toe en wees een insult in oktober op uitzaaiingen in het hoofd. Om een lang verhaal dramatisch korter te houden, Haar laatste bezoek aan de club was op de nieuwjaarsreceptie van 10 januari, waar ze nog genoten heeft van de korte voorstelling die ik, haar dochter, onder andere voor haar mocht spelen. En toen de laatste twee weken. Een bezoek aan het A.van Leeuwenhoek ziekenhuis zorgde voor het verdwijnen van het laatste beetje hoop. Haar toestand gaat in sneltreinvaart achteruit. Na drie dagen en een nacht waken, leek een avond repeteren bij hoessenbosch, het enige geoorloofde uitstapje voor mij . Terwijl ik mama welterusten wenste, hield zij mijn hand vast en smeekte mij haar nog een keer mee te nemen naar haar geliefde club. Met gebroken hart heb ik die avond gerepeteerd en mezelf afgevraagd hoe ga ik dit nog invullen!
Nou zaterdagochtend 14 februari, Jaap en Roy haalden mama op in Oss en gaven met de meest liefdevolle zorg invulling aan haar laatste wens, simpel, maar onmogelijk zonder jullie hulp.
De ambulance reed mama het toneel op, waar velen van haar hoessenboschvrienden haar opwachten en haar onder luid applaus verwelkomden op de door haar zo geliefde plek. De heren reden haar op brancard rond op het toneel en gaven haar nog een laatste grandioze opkomst, samen met haar twee kleidochters.
In het clubhuis, waar tijd werd gemaakt voor de gebruikelijke borrel, werd Bets toegezongen. Een kleine dertig stemmen brachten voor haar het hoessenboschlied, vol overgave en recht uit het hart. Warm en emotioneel. Maar mama genoot, omringt door overige oudgedienden van de club en inmiddels dierbare vrienden. Ze dronk een spatje en rookte er nog ene, kletste met iedereen en gaf uiteindelijk na anderhalf uur aan, uitgeput te zijn.
Moe en voldaan sliep zij al, toen wij de twee kanjers van de stichting uitzwaaiden en beloofden een mooi verslag te maken en voor zeker zoveel publiciteit te zorgen. Nou heren, reken daar maar op! In alle eenvoud hebben jullie Bets de rust en herinnering gegeven die ze nodig had en uiteindelijk mee zal nemen op haar laatste reis. Ik hoop dat ook jullie gezien hebben wat voor een bijzonder mens zij is en dat het jullie ook een fijne dag bezorgd heeft.
DANK JULLIE WEL
Namens de familie van Leest en Speelgroep Hoessenbosch, Daniëlle van Leest
___________________________