Vrijdag 6 februari.
Om 10.00 uur stopte de ambulance voor. Eindelijk een keer een ambulance om iets leuks te gaan doen na een ziekbed van ruim 9 maanden. Jaap en Hennie kwamen binnen en alsof het de normaalste zaak van de wereld was werd mijn vader op de brancard getild en in de ambulance gereden om er een dagje op uit te gaan. Mijn moeder en ik stapten ook in en zo gingen we op weg naar Amsterdam naar het hoofdkantoor van Dura-Vermeer waar mijn vader komende december 25 jaar in dienst is… Veel van zijn collega’s zijn de afgelopen maanden op bezoek geweest en steeds zei hij dan dat hij binnenkort zelf wel weer eens ‘een bakkie’ zou komen doen op kantoor.
En zo gebeurde het dus dat we rond half 12 arriveerden in Amsterdam. We werden hartelijk ontvangen met het veel besproken ‘bakkie koffie’ door de collega’s van mijn vader. Hij heeft met allemaal even een gezellig praatje kunnen maken. Daarna stond hem een verrassing te wachten want er werd ruimschoots aandacht besteed aan zijn 25-jarig jubileum van komende december. Na een speech en een terugblik op de afgelopen jaren kreeg hij zijn welverdiende gouden speld. Mijn moeder en ik kregen bloemen en daarna volgde een lunch. Nadat we ook nog een groepsfoto gemaakt hadden vroeg Jaap waar mijn vader nu nog naar toe wilde. Hij wilde eigenlijk ook nog wel even naar het strand. We zijn naar Noordwijk gereden waar we lekker even op het strand een frisse neus gehaald hebben en later in een pannekoekenhuisje nog koffie hebben gedronken.Daarna zijn we weer richting huis gegaan. Thuis aangekomen was alles door mijn zus versierd omdat onze ouders 2 dagen later hun 35-jarig huwelijk zouden vieren.
Het was echt een onvergetelijke dag.
Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend om even in de auto te stappen en naar Amsterdam te rijden maar als je door je ziekte niets meer kunt is niets meer vanzelfsprekend.
Dankzij Stichting Ambulance Wens hebben wij een dag meegemaakt waarop alles weer heel even ‘gewoon’ leek.
Heel veel dank daarvoor aan Kees, Jaap en Hennie.
We zullen deze dag, Stichting Ambulance Wens en jullie nooit meer vergeten.
Met vriendelijke groet,
Fam. Dubbelman.
__________________________________