Meest onverwachte wens in mijn leven

Ik ben Jettie Hoogland.

Geboren 14 september 1938 in Den Haag / Scheveningen.

Ik heb al 35 jaar de langzaam progressieve ziekte MS.

De beperkingen namen toe: tot 24 uur afhankelijk van intensieve zorg.

Ik krijg thuiszorg en mantelzorg.

Toevallig 1dag na mijn 70ste verjaardag op 15 september,GAAT HET GEBEUREN.

2 Weken eerder werd ik overrompeld door:een van mijn verzorgsters 
van Zonzorg Gouda.

Donderdag 28 augustus kwam Coby Koster mijn nachthulp die nacht een

half uur eerder binnen met de boodschap:"Ik heb je heel wat te vertellen,
het gaat over jou."

Ik had haar eens verteld dat ik in de jaren 80 graag eens de paarden en

rookbommen had gezien in Scheveningen,oefenen voor Prinsjesdag.

Dat ging niet meer,Coby heeft mijn eens vertelde wens goed onthouden.

Ik schrok,vond het zo ontroerend attent en zei toen:"Je overrompelt me,

ik kan geen ja en geen nee zeggen.

Ik kwam met bedenkingen zoals dat gehobbel en hard liggen en jakkes 
iedereen ziet me.

Coby vast besloten niet op te geven ging Kees bellen.

Kees kon de bedenkingen wegwuiven.

Die vrijdag heb ik de prachtige site van Stichting Ambulance Wens opgezocht.

Met ontroering las ik alles wat er allemaal verteld werd.

Mijn bedenking verdwenen:over de ramen,Tempur matras,prachtige Mercedes.

Zoveel lof over de vrijwillige ambulance medewerkers.

Ook het enorme enthousiasme hoe alles tot stand is gekomen.

Tot zover mijn VOORPRET en nachtjes tellen!

Hoera! 15 september, 08.15 werden Coby en ik voorgesteld aan Gerard en Rob

en vertrokken we naar Scheveningen.

Ik werd comfortabel op 2 Tempurmatrassen gelegd en heb daar de hele dag zo
fijn op gelegen.

Gerard vroeg aan het eind van de dag: wat heeft het meeste indruk gemaakt?

IK zei:de paarden en de mensen,maar.....er was zoveel meer.

Alles wat gebeurd is passeert zoveel keren mijn hoofd, zoveel de moeite waard.

Bij aankomst op het noorderstrand werd ik door Gerard en Rob en 

de 2 soldaten behoedzaam en onmerkbaar met Tempurmatrassen op een

legerbrancard in de legerambulance gelegd, die ons al opwachtte.

De legerambulance had voor zwaar werk zelfs 4 wiel aandrijving. 

De legerambulance ploegde een heel eind door het zand en ik werd 

voorzichtig naar buiten en..........in de zon en ook in de kring gezet.

Weer fijn op 2 Tempurmatrassen.

Alles wat gaat gebeuren is voor de stress bestendigheid voor de paarden 

Er was veel te zien,allereerst na 17 jaar:mijn zee en strand zien en ruiken
WAS voor MIJ geweldig.

2 Leopardstanks: klaar voor brullen tijdens het trainen.

3 tanks die zo bleken later door zee konden rijden!!! 

Paar politie wagens die langs het zeewater reden en er liepen een paar soldaten.

In een hele grote kring de schoolkinderen die later moesten gillen.

De schoolkinderen zwaaiden met vlaggen en trommelden met kabaal!!

Wat volwassenen waarvan ook paarden eigenaars, keken naar hun paard.

Binnen de kring 80 paarden: 3 prachtige witte en 8 zwarte en de rest bruin.

Bereden door militaire ruiters,alles verliep zo mooi,geen dranghekken te zien.

Toen begon het geweldige spektakel!

Ik voelde me eregast en genoot daar toch zo van.

De paarden gingen rondjes lopen en ik heb gezwaaid als ze vlak langs me liepen.

De rookbommen in kleuren werden groter en daar moesten

de paarden midden doorheen galopperen, de Leopardtanks begonnen 

te brullen en de tanks gromden ook mee.Daarbij muziek en de kinderen
die hun best deden met gillen.Dat duurde een tijdje toen mochten de 
paarden in  een lange rij rusten en mensen kwamen dichter bij de paarden.

De generaal stond ineens naast me om kennis te maken en vertelde dat veel 

paarden particulier eigendom zijn en dat veel eigenaars komen kijken hoe

hun paard het doet.

Hij vertelde ook dat de 2 ruiters met rode baret Marokkanen waren het 
waarom is me door de opwinding ontgaan.

Een van de ruiters had me echt aangekeken en is in de rust een tijdje met
me komen praten,Coby heeft daar een mooie foto van gemaakt.

Een dame hield ons iets van de verte in het oog, ik lachte naar haar.

Toen kwam zij mij haar bijzonder levens verhaal vertellen.

De aardige militairen van de legerambulance hebben de leger fotograaf

opgezocht om mooie foto's te maken en die sturen ze naar huis.

We waren daarmee klaar en daar stond de cameraman van TV west voor

me en vroeg of ik in het nieuws van TV West wilde.

Ik vond dat zo leuk en zei " ja graag ",dat was op TV West met de oefening
van de paarden op TV.

In die uitzending werd ik aangekondigd als een bijzondere aanwezige gast.

Als slot werd mijn interview en van Coby uitgezonden. 

Toen kwam het geweldige idee: terug met een tank zou comfortabeler zijn.

Voordat we het wisten lag ik nog steeds op de fijne Tempurmatrassen in de 
tank op rupsbanden en we gleden rustig een flink eind richting terug.

Als verrassing terug door de ZEE. Ik voelde zeespettertjes op mij arm.

Dat wat geweldig !!

De tank reed ons terug naar boven naar de Ambulance.

Als slot: ritje Boulevard, Kurhaus lekker kibbeling gegeten met zeezicht.

Langs de havens gereden en wat stadsritten. De Haagse Toren gezien,

langs de niet te herkennen Schilderswijk en Laakkwartier en zo langs

de Rijswijkseweg naar de snelweg terug. Ik heb zo genoten.

Alles jaagt weer langs mijn netvlies.

Vooral de Ambulancebroeders die onzichtbaar de leiding hadden en vriendelijke
soldaten, generaal,een ruiter,een wildvreemde dame,groep kinderen,de 
vriendelijke 3 tanksoldaten en alle mensen die dit mogelijk maakten,
HEEL VEEL DANK en ik bewaar deze mooie herinnering.
 ____________________________