Namens de hele familie willen wij jullie bedanken voor de heerlijke dag die mijn
vader,
en wij ook natuurlijk nog een keer gezamenlijk als gezin mochten meemaken.
"Deze dag pakken ze me niet meer af"' waren zijn woorden toen hij de ambulance
inging om terug
gebracht te worden naar het ziekenhuis.
In februari werd mijn vader opgenomen met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis.
Hij at al een tijdje slecht en drinken wilde hij ook niet meer zoveel. Hij was maar
moe, moe
en nog eens moe, en hij sliep ontzettend veel. De maand ervoor had hij een kunstknie
gekregen,
maar hij had al langere tijd problemen met stoelgang en wat urineverlies.
Daarna ging het in sneltreinvaart. Binnen twee dagen waren alle onderzoeken afgerond
en kregen
we het slechte nieuws te horen. Endeldarmanker in een heel vergevorderd stadium.
De tumor was al 20 cm. De artsen hadden zelden zo'n groot gezwel aangetroffen.
Niets meer aan te doen. Verkleinen door bestralen had geen zin meer. Daar was het te
groot voor.
Onze vader, man, schoonvader en opa ging de afgelopen weken met een sneltreinvaart
achteruit.
Nieren functioneerden niet meer goed dus 2 drains in zijn rug, incontinent, stoma
gekregen,
sondevoeding, 30 kg kwijt in amper 3 maanden... enz enz.
In het ziekenhuis lag een folder over jullie stichting. Mijn zusje nam het mee en
vulde spontaan
het online formulier in om een wens voor mijn vader in vervulling te laten gaan.
De schrok een beetje toen ze al heel snel teruggebeld werd dat het de a.s. zondag 1
juni al kon.
Nog een beetje verbijsterd belde ze mij op. Ik had drie weken ervoor al over de
stichting gezien
op de tv in Man bijt hond en had er zelf ook al over gehad.
Zijn levenspassie was vissen. Karpers en paling. Dat zou dus zijn laatste wens
kunnen zijn, en het nieuwe
huis van zijn dochter bekijken. Al is het nog lang niet klaar.
Vissen ging niet meer. Hij kan zijn hengel niet meer vasthouden zelf.
Hij wilde nog graag 1x naar het Amsterdamse Bos! Daar waar hij met zijn vrouw en
kinderen veel heen is
geweest in de betere jaren, en waar hij natuurlijk heel wat karpers en paling heeft
gevangen.
Dankzij Stichting Ambulance Wens konden we deze wens vervullen. Onze dank is
onbeschrijfbaar groot
hiervoor. Dat spreekt voor zich. Ook de pannenkoek Boerderij Meerzicht droeg een
steentje bij.
Toen ze doorhadden waar het om ging kregen we spontaan een tegoedbon voor koffie,
thee en ijsjes.
Ook een heel mooi gebaar.
Hij is vandaag, de dag na het uitje, heel erg vermoeid. Maar we hebben hem in weken
niet zo lang wakker
meegemaakt.
Hennie en Jan, nogmaals heel erg bedankt en ik hoop dat jullie ook een beetje
genoten hebben op jullie
"vrije" zondag. Jullie zitten ons in het hart!
Dochters, schoonzoons, kleinkinderen en de vrouw van Fransie...
______________________
