Als de huisarts ongevraagd aan je deur verschijnt, is het meestal niet goed. Hij komt natuurlijk slecht nieuws brengen: een scanonderzoek dat aantoonde dat de ziekte opnieuw uitgebroken is of iets van dien aard. Zo ging het bij ons althans: we schrokken van het niet verwachte bericht: ‘niet meer te genezen, maar we doen natuurlijk alles om de symptomen zo goed mogelijk te bestrijden. Er is al een afspraak met de specialist gemaakt!’
Dan sta je even te kijken en je ziet de toekomst donker in. Het maakt dan niet uit of je 50 of 80 bent. Hoe lang nog? Weken? Maanden?
Bij dat overdenken en plannen van de toekomst, groeide bij mij ook het verlangen om nog eens langs de plekken te gaan waar je in je leven gelukkig bent geweest. Je geboortehuis, je scholen, je werkplaatsen, de plaats waar je je vrouw leerde kennen, etc. De afspraak met een intieme vriend was al spoedig gemaakt, maar de toestand liet het nog niet toe.
Totdat één van de kinderen STICHTING AMBULANCE WENS ontdekte. Toen was de zaak spoedig geregeld. Enige dagen later stond de toeristische ambulance van Kees Veldboer uit Rhoon bij ons in het Groningse Glimmen voor de deur. We hebben die dag door onze provincie gereden en alle plaatsen bezocht die mij lief waren: mijn geboortehuis, de school waar ik leerde optellen en aftrekken, de graven van ouders en schoonouders, de plaats waar ik als 19-jarige begonnen was en waar ik mijn vrouw leerde kennen, etc.
In één woord: een geweldige dag die als nevengevolg had dat ik mijn ziekte volstrekt anders beleefde. Dat was misschien wel het belangrijkste.
Welhaast onbegrijpelijk dat er vrijwilligers zijn die dit voor je willen doen.
Hulde!!!
_________________________