Een wens, zo op het oog heel eenvoudig, maar bij nader inzien bijna niet uitvoerbaar. Nou bijna niet, want met de inzet van Stichting Ambulance Wens bleek het toch te lukken.
Nadat in mei jl duidelijk werd dat José niet meer beter zou worden en zij in de tijd die haar nog restte moest genieten van de leuke dingen die nog op haar pad zouden komen, werd in ieder geval duidelijk dat het zingen in haar koor, Deo Sacrum, in de Maria van Jesse Kerk in Delft niet meer mogelijk was. José verhuisde naar het Hospice in Delft en wordt daar nog steeds heel liefdevol verzorgd. Daar krijgt zij ook regelmatig bezoek van de koorleden en wordt zij op de hoogte gehouden van het wel en wee van het koor.
Maar dat is echt wat anders dan toch nog die ene keer aanwezig te zijn bij het koor. Een prachtige gelegenheid daarvoor doet zich voor op 27 oktober 2007. Het loopt naar het einde van de Mariamaand en traditiegetrouw sluit de Maria van Jesse parochie deze maand af met een concert door het koor Deo Sacrum met een selectie van mooie, bekende en minder bekende Maria liederen. Vanuit het koor kwam de gedachte op dat het toch wel heel mooi zou zijn als José daar ook nog bij zou kunnen zijn. En waar een wil is, is een weg. Een van de koorleden was bekend met het bestaan van de Stichting Ambulance Wens en heeft daar contact mee opgenomen. Of toen een en ander snel geregeld was kan ik niet zeggen maar wat ik wel kan zeggen is dat José op 27 oktober van haar koor toch wel een heel erg mooi verjaardagscadeau, zij is jarig op 31 oktober, heeft gekregen.
Om ongeveer 13.00 uur stond de ambulance met twee broeders klaar bij het hospice. José was al helemaal lekker ingepakt door de medewerkers daar en kon dus vakkundig op de brancard neergelegd worden en in de ambulance geschoven worden om op weg te gaan naar de kerk in het centrum van de stad. Daar was op dat moment nog steeds de weekmarkt aan de gang, maar met medewerking van politie kon daar de ambulance zonder veel moeilijkheden komen. José werd de kerk ingereden; een toch wel emotioneel moment. De koorleden, ze waren nog wat aan het oefenen, zwaaiden naar haar en een aantal heette haar welkom in de kerk en gaven haar bloemen en een knuffelhond.
Om 14.00 uur begon het concert, volgens José heeft iedereen ontzettend zijn best gedaan en klonk het allemaal mooier dan ooit. Het concert duurde een kleine drie kwartier, maar voor José was het nog even niet afgelopen. Zoals gewoonlijk na een dienst of een concert wordt er gezamenlijk koffie gedronken in de Jozefzaal naast de kerk. Zo ook nu, en hoewel het erg krap was lukte het de ambulancebroeders José toch in de zaal te krijgen waar zij een kopje thee met het koor mee dronk.
Aan alle goede en mooie dingen komt een einde, dus ook hier kwam het moment van afscheid nemen. Samen met haar neefje Maarten en nichtje Marjorie ging ze weer naar de ambulance toe. De twee kleintjes mochten van de ambulancebroeders even in de ambulance naast tante José zitten en keken hun ogen uit. Een laatste knuffel van de kleintjes een bemoedigende schouderklop van broer en schoonzus en toen ging de deur van de ambulance dicht en werd José moe maar erg voldaan, naar het hospice gebracht
Voor iedereen die hier bij aanwezig was, was dit uitstapje van José een mooie en waardevolle gebeurtenis waar we heel graag op terug kijken. Mijn ouders, broer, schoonzus en hun kinderen hadden dit niet willen missen en wij kijken dan ook graag terug op deze bijeenkomst. En hoe José terug kijkt op dit uitstapje? José heeft genoten; hieronder geeft zij zelf nog heel kort haar reactie.
“Deze middag was voor mij een lichtpuntje ondanks het vooruitzicht niet lang meer te leven te hebben. Juist zo’n middag geeft je weer de kracht om verder te gaan. Het koor leverde een unieke prestatie met hun zang en heeft mij daarbij erg veel plezier en steun gegeven. Maar ook de inzet van de Stichting Ambulance Wens was buitengewoon.
Zonder hen was dit niet mogelijk. Ik hoop dat ze dit werk nog lang kunnen en mogen blijven doen. Het lijkt zo weinig, maar betekend zo veel.”
Namens José en haar familie bedank ik iedereen die dit mogelijk gemaakt heeft. Iedereen die een steentje heeft bijgedragen maar zeker ook de Stichting Ambulance Wens, want zonder hen was het echt niet mogelijk geweest.
__________________