Op vrijdag 13 juli worden wij door Kees Veldboer en Dirk Docter opgehaald met de ambulance om een dag bezig te zijn met boeken. Om de reis zo comfortabel mogelijk te maken ligt op de brancard een speciaal gemaakt decubitusmatras. De moeder van Henk zwaait ons uit. Tijdens de reis maken wij kennis met elkaar. Dirk is ook een boeken-freak; leuk !
Onze eerste stop is de boekenmarkt op het Spui in Amsterdam.
Henk is op de brancard langs de boekenstands gereden. Geweldig !
Even zijn de mensen verbaasd over ons; na uitleg enthousiast over de mogelijkheden van de Stichting Ambulance Wens.
Op ieder verzoek, onder andere om pijn te verlichten, wordt ingegaan door Kees en Dirk. Henk wordt dan even professioneel ‘opgeschut’ ! Na extra pijn-medicatie gaat het beter met Henk. Als de straat te hobbelig is dan dragen Kees en Dirk de brancard. Boeken die interessant zijn voor Henk worden door ons aan hem getoond. Ook de standhouders zoeken mee, tonen hun boeken en sponsoren samen de aankoop van een boek.
Enkele andere reacties:
– Een man ziet dat de ambulance uit de regio Rotterdam komt en zegt tegen
Henk: “heb je het hier wel naar de zin ?’’ Nadat Henk zegt dat hij het “top”
vindt grinnikt de man tevreden terug.
– Henk wordt door Dirk verzorgd in de ambulance en ik ga even op een terrasje zitten. Een meisje van de bediening komt naar mij toe en vraagt: ‘Wilt u een glaasje water ?’ Nee dat wilde ik niet want wij gaan met z’n allen straks op het terras iets eten en drinken !
– Een ander blijft verbaasd kijken van de ambulance naar ons omdat wij heerlijk op het terras zitten te eten en drinken. Op het laatst komt hij naar ons toe en zegt: ‘Moet je niet gaan rijden ! “
Henk geniet met volle teugen. Het weer is heerlijk warm en zonnig en hij staat in de schaduw onder een grote boom. Zo kan hij het terras en de boekenmarkt zien. Het gaat goed met Henk en eigenlijk wil hij ook nog snuffelen tussen de boeken in Alphen aan de Rijn. Aan deze wens wordt gehoor gegeven. .
Wij verlaten Amsterdam en gaan op weg naar Alphen aan de Rijn.
Ik vraag of het personeel van de Kringloopwinkel al op de hoogte is dat wij komen. Het antwoord is: “Neen, we gaan !”.
Zodoende gaan wij met z’n vieren de winkel in. De mensen kijken verbaasd. Na een korte uitleg vinden ze het een fantastisch initiatief Wij krijgen koffie aangeboden en voor de stichting een donatie.
De stellingen van de boeken zijn hoog en Henk staat dicht naast de stellingen. Lukt het niet om ergens rijdend te komen dan wordt hij weer door de bochten gedragen; stoelen en tafels worden verplaatst. Alle interessante boeken laten wij weer zien en Henk vertelt ons welk boek hij uit de schappen wil zien.
Rond 16.00 uur gaan we weer op weg naar het verpleeghuis Anthoniushove in Rotterdam.
Ik verbaas mij over Henk. Van stil liggen in zijn bed naar een hele dag met activiteiten is toch een energievolle omschakeling … en hij heeft nog de energie om naar Alphen aan de Rijn de gaan.
Zelf voel ik diepe voldoening; ook mijn hart heeft deze dag veel sprongen van dankbaarheid gemaakt.
De familie van Henk werd telefonisch door hem op de hoogte gehouden van onze belevenissen. Zodoende waren zijn moeder, 5 zussen, 4 broers, zwagers, schoonzussen, neven en nichten ook mee op reis.
Om 16.30 uur stopt de ambulance bij Anthoniushove. Henk kijkt nog wel om zich heen maar is in feite van vermoeidheid al in slaap gevallen. Samen brengen wij hem naar bed.
Henk is alleen nog maar wakker gemaakt voor zijn medicatie en ik ben rond 21.30 uur naar huis gegaan. Zijn zus Annelies blijft die nacht bij hem waken/slapen om hem zonodig gelijk te verzorgen zoals ze over het algemeen altijd doet tijdens zijn ziekte. Maar ook zijn moeder van 80 jaar blijft soms waken/slapen ! Ik ga maandag weer bij hem waken/slapen.
Vanmorgen heb ik hem gebeld. Zijn stem is nog zwak van moeheid maar hij is erg blij en tevreden. De boeken die Henk heeft gekocht staan op een kastje naast zijn bed. Af en toe bekijkt hij een boek.
Stichting Ambulance Wens, wij zijn zo ontzettend dankbaar en blij dat jullie deze wens van Henk hebben kunnen realiseren.
Kees en Dirk, hartstikke bedankt voor jullie persoonlijke liefdevolle inzet, belangstelling, goede zorg, vriendelijkheid. En dan heb ik, ook namens de familie Berghout, nog niet in woorden uit kunnen drukken wat wij eigenlijk willen zeggen !
Lydia.