Een dagje keukenhof! Een leuk uitje maar niet speciaal bijzonder opwindend zou je zo op het eerste gezicht zeggen. Dit verandert echter wanneer je niet meer op je lichaam kunt rekenen en je bent aangewezen op je bed. Een dagje keukenhof lijkt dan ineens een onvervulbare wens te worden. Vrienden begonnen naarstig met bellen en doen om mijn inmiddels uitgesproken wens in vervulling te laten gaan. Als bij toeval, of het zo heeft moeten zijn troffen we de stichting ambulancewens.nl op het Internet. Zou er dan toch een mogelijkheid zijn? Na een telefoontje van een paar minuutjes was het voor elkaar. We gingen het komende weekend naar de keukenhof!. Het gezelschap bestond uit zes man: twee ambulancebroeders, Kees, de oprichter van dit fantastische initiatief en John, twee goede vrienden Astrid en Maurice, ikzelf (Irene) met mijn levensgezel Ludo.
En dan te bedenken dat deze stichting slechts sinds enkele weken van de grond is gekomen. Wat een bof. Nu maar hopen op goed weer. Dat hadden we. En hoe! Het was prachtig stralend weer en mijn zonnebril kwam goed van pas. Na een supergezellige misschien wat minder comfortabele heenreis voor mijn medepassagiers achter in de ambulance kwamen we aan in Lisse. Alles was perfect geregeld, kaartjes lagen klaar en we konden direct door, het park op. Natuurlijk eerst een kop koffie. Daar zaten we dan. Goed aangekomen, prachtig weer en genietend van een lekker bakkie op een terrasje. Wat wil een mens nog meer? Niets toch.
De rest van de dag was eigenlijk een vervolg van dit fijne zomerse vakantiegevoel in een uitgelaten stemming. Wanneer je nog nooit op de keukenhof bent geweest. Dit park laat een pracht van allerlei bollen zien .In de mooiste kleuren en variëteiten stellen ze zich aan je voor.
Maar net als de mooiste dingen in het leven laten ze zich niet vangen in woorden. Misschien vertellen de foto’s een duidelijker verhaal. Hoe dan ook zul je de meest geweldige geuren toch echt ter plaatse moeten ervaren.
Naast deze bloemenpracht is er nog ander vermaak, zoals een heuse roofvogelshow. Ik kan hier nu wel een ontzettend spannend verhaal over gaan vertellen, maar ik moet eerlijk bekennen dat we deze gemist hebben. Met twee echte ambulancebroeders in uniform en een brancard kon een vogel speciaal voor mij eenvoudig worden geregeld. Ik stond binnen een mum van tijd oog in oog met een enorme vogel met een minstens zo’n interessante snavel. Dat alles gebeurde in een oogwenk, inclusief fotograferen.
Zo ook bij het kinderboerderijtje. Ik hoefde maar te kijken of ik had een geitje op schoot. Jaloerse blikken van kinderen die ook zo’n schattig geitje van drie weken oud wel fijn willen knuffelen. Gelukkig kwam die eer mij die dag te beurt. Ook het geitje leek heel tevreden met de situatie en ging lekker bij me liggen.
De middag ging voort. Bloemen, een terrasje en nog meer bloemen, de nodige sanitaire stops, nog een panoramisch beeld van de bollenvelden alles relaxt onder een warm zonnetje. Ik genoot met volle teugen. Zelfs de souvenirwinkeltjes werden niet overgeslagen, waarbij heuse manoeuvreerkunsten werden getoond. Alle lof voor Kees en John die deze dag tot een onvergetelijke mooie herinnering voor mij maar ook de anderen hebben gemaakt.
Het hele park hadden we al zo ongeveer gehad en ons energieniveau begon behoorlijk te dalen. Het werd tijd dat we huiswaarts gingen na deze voldane dag. Er was echter nog een te volbrengen taak en dat was de doolhof. Op de brancard door de smalle gangetjes naar de uitkijkpost en weer terug. Na deze geslaagde onderneming was het met zijn allen de ambulance in huiswaarts.
De terugreis verliep natuurlijk (zeker in een ambulance) zonder vertraging voorspoedig. Thuis in Tilburg aangekomen lekker moe maar voldaan in bed gedoken. De foto’s kregen we diezelfde avond nog van John, ideaal toch?
Al met al kijk ik terug op een fantastisch mooie dag, een warme herinnering. Ik hoop dat ik nog meer van zulke dagen mag beleven. Maar zeker hoop ik dat ook vele anderen met deze stichting zo’n ervaring mogen meemaken. Dit is ook de reden dat ik dit “ambualancewens.nl” initiatief zo fantastisch vind. Jullie maken het mogelijk door je geheel vrijwillig voor een ander in te zetten. Ik vind dan ook dat iedereen aan deze pas opgerichte stichting moet doneren, en hiermee een fantastisch initiatief ondersteunen.
Namens mijzelf in ieder geval ontzettend bedankt!
Irene Ooms-Verhamme, april 2007