27 maart 2024 werd Peter opgenomen in hospice Valkenhaeghe in Helmond. Twee gigantische lieve vrienden van ons (Edith en Frank) hebben al vrij snel contact gezocht met Stichting Ambulance Wens en al gesprekken gevoerd met hun. Nadat we Peter hebben gevraagd of hij nog een wens zou hebben, kwam eruit dat Peter nog een keer naar zijn geliefde Vlieland wilde waar hij op 26-09-2009 was getrouwd met Monique.

Door de super snelle schakeling van Stichting Ambulance Wens vertrokken wij 9 april om 10:00 uur vanaf de hospice in Helmond. Hier werden we door diverse medewerkers van de hospice en vrienden van ons uitgezwaaid. In Harlingen hebben we samen met de familie van Peter de oversteek naar Vlieland gemaakt. Wat een belevenis om dit weer mee te mogen maken. Edith en Frank waren de avond er voor al naar Vlieland afgereisd om daar nog dingen te regelen en om ons te kunnen verwelkomen.

Er was een appartement voor ons geregeld waar ook Elise (verpleegkundige) en Klaas (chauffeur) van Stichting Ambulance Wens verbleven zodat wij altijd op hen konden terug vallen. Wat een bijzonder team, deze twee mensen. Zo behulpzaam, niks is te gek en heel veel geduld. En voor ons, was het heel bijzonder dat we ’s avonds na het eten nog heerlijk met familie en vrienden van koffie met chocolaatjes en een 0.0 biertje met tijgernootjes konden genieten. Mooie verhalen kwamen er. We hebben gelachen maar ook veel gehuild, maar er zijn prachtige herinneringen gemaakt.

Woensdag kwam er nog een familie lid en een vriendin uit de Achterhoek naar Vlieland als ook een vriendin uit Leeuwarden om samen met ons, de familie en vrienden van een lunch te genieten. Na de lunch hebben we Peter nog in een speciale rolstoel gezet zodat hij toch nog even op het strand kon zijn, wat een belevenis. En zelfs in de na middag werd er nog een bezoek aan het drenkelingenhuisje gebracht, waar we bijna 15 jaar geleden elkaar het JA woord hebben gegeven. Onze namen en de datum stonden zelfs nog op een van de wanden van het huisje.

Het was niet zo maar een bezoek aan het huisje, eerst moesten de land- en luchtmacht al toestemming geven of we de horst op mochten en omdat de kwaliteit van het strand door alle regen slecht was, zijn we in een jeep van de politie naar het drenkelingen huisje gegaan. Vanwege de veiligheid kon Peter helaas niet mee naar binnen maar door de slimme tip van Elise om met elkaar video te bellen kon Peter er toch bij zijn in het huisje. En wat heeft Peter op zijn manier genoten van deze rit naar het huisje toe.

De dag van vertrek hebben we nog een bezoek gebracht aan de vuurtoren en uiteraard foto’s gemaakt. En we zijn nog naar het huisje gegaan wat wij altijd huurden als we op Vlie waren.

Daarna zijn we met de ambulance weer de boot op gereden voor de terug vaart naar Harlingen. En wat een lieve mensen werken er op de boot bij Doeksen, ook een dank je wel aan al deze mensen voor het vervullen van mijn wens.

En als kers op de taart stond er bij aankomst in Harlingen nog familie uit de Achterhoek.

Hoe bijzonder is dit, die kwamen even een knuffel brengen in Harlingen.

Wat een avontuur…. geweldig, fantastisch, onvergetelijk, emotioneel, veel herinneringen opgehaald en gemaakt, kort om: geen woorden voor!

Heel veel dank aan Stichting Ambulance Wens en in het bijzonder aan Elise en Klaas, wat een fantastische mensen zijn jullie. Zoveel professionaliteit, inzet en geduld hebben jullie. Dit heeft voor ons mogen bijdragen aan een WENS die is uitgekomen!

Al met al hebben we samen met familie en vrienden een paar hele waardevolle en emotionele dagen gehad op ONS Vlieland. Wij bedanken Edith en Frank voor hun hulp, inzet en het vele regelwerk. Zonder jullie was dit nooit gelukt.

En uiteraard heel veel dank en waardering naar Stichting Ambulance Wens. Ongelooflijk wat jullie voor ons hebben betekend.

Lieve warme groet, Peter en Monique van Mil